Donderdagochtend, drie weken geleden. “We trekken de stekker eruit! Dit kan zo niet langer, we branden geld op in die veelgeprezen agile sprints, maar we komen geen steek verder”, brieste de CEO, toen ik vroeg naar de voortgang van het project. De rest van de woordkeuze censureer ik hier, hoewel deze de mentale staat van deze oprichter-directeur alle recht aandeed. Na enig doorvragen begreep ik de emotie volledig. Wel tijdelijk bevriezen, maar nog niet de stekker eruit trekken, was mijn advies. Eerst gaan we begrijpen wat er echt aan de hand is.
Diezelfde dag, 4 uur later. “Nee, we zijn nog niet begonnen. Ik wil wel, maar we kunnen nu niemand vrij maken om het project te dragen en ik ga niet investeren als ik niet zeker weet dat de juiste man de kar trekt”. Andere CEO, andere case, andere redenen, maar dezelfde oorzaak. Interessante dag.